ترانه ی گودال - رضا فراهانی

دارد دلم بهانه گودال قتلگاه

داغ دلم نشانه ی گودال قتلگاه

بی بال و پر دوباره به معراج می رود

تا عرش بی کرانه ی گودال قتلگاه

دلتنگ حال روضه ی گودال گشته باز

سر می نهد به شانه ی گودال قتلگاه

گشته به پا، به شور و نوا، مجلس عزا

در بزم عاشقانه ی گودال قتلگاه

زینب به نوحه خوانی و زهراست سینه زن

با دختری، میانه ی گودال قتلگاه

می خواند او به ناله که: خنجر به دست، شد

آن بی حیا روانه ی گودال قتلگاه

آتش به جان عالم و آدم فتاده از

غم های نازدانه ی گودال قتلگاه

آورده در خروش همه کائنات را

این "روضه ی زنانه" ی گودال قتلگاه

حالا دگر زمین و زمان گریه می کند

در محفل شبانه ی گودال قتلگاه

شد شعله ور دل و خاکسترش نماند

از سوز مادرانه ی گودال قتلگاه

ذکر "غریب مادر" زهرا هنوز هست

محزون ترین ترانه ی گودال قتلگاه



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






موضوعات مرتبط: شعر ، ،

تاريخ : سه شنبه 8 بهمن 1392 | 20:23 | نویسنده : رسول و رامین خوشنواز |
.: Weblog Themes By BlackSkin :.